Vanmiddag trok ik eropuit naar de Moerdijkbrug, drone in de rugzak en batterij vol. Het weer was half bewolkt – precies goed voor wat contrast in de lucht – maar er stond wel een stevig windje. Boven op de brug voelde je die wind goed, wat het vliegen wat spannender maakte dan anders.

Toch wist de drone zich knap staande te houden. Vanuit de lucht zag ik de brug zich als een reusachtige streep door het landschap trekken, met het water van het Hollands Diep glinsterend eronder. Schepen trokken traag voorbij, en auto’s raasden over het asfalt. Een indrukwekkend gezicht, dat zelfs met windkracht vijf de moeite meer dan waard was.

Aan de oostkant van de verkeersbrug ligt de spoorbrug – een stoer staaltje Nederlandse techniek. Terwijl ik vloog, had ik het geluk een goederentrein over het spoor te zien denderen. De combinatie van beweging, staal en water leverde prachtige beelden op. De twee bruggen naast elkaar, ieder met hun eigen functie, tonen perfect de verbinding tussen noord en zuid. Vanuit de lucht zie je pas echt hoe imposant het geheel is – alsof de infrastructuur zelf de horizon doorklieft.

Na een paar batterijen en een reeks mooie shots, keerde ik tevreden terug. De wind had het lastig gemaakt, maar juist dat maakte het avontuur des te leuker.